obsługa prawna firm katowice Praktyczne wykorzystanie studiów prawniczych
Wiadomą rzeczą jest, że studia prawnicze są bardzo trudne. Jednak trzeba przyznać, że po ich zakończeniu można znaleźć pracę w wielu różnych miejscach i wydaje się, że ofert pracy dla prawników nigdy nie zabraknie. Muszą oni jedynie nabyć umiejętności praktycznego wykorzystania wiedzy zdobytej przez siebie w trakcie studiów. Posiadają oni przecież odpowiednie kwalifikacje i kompetencje do prowadzenia spraw rozwodowych i spraw dotyczących ustalenia praw do opieki nad dziećmi oraz spraw spadkowych. Oprócz tego mogą pracować w firmach, w których będą służyć poradą prawną w trakcie podpisywania przez dyrektorów ważnych umów i rozwiązywania sporów z pracownikami. Bardzo często prowadzą oni także samodzielną działalność i wykonują usługi prawnicze na podstawie realizacji konkretnych zleceń.
Izby Sądu Najwyższego
Organy Sądu Najwyższego
Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego
Prezes Sądu Najwyższego (dla każdej z izb)
Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego
zgromadzenie sędziów izby Sądu Najwyższego (dla każdej z izb)
Kolegium Sądu Najwyższego
W Sądzie Najwyższym działają także (ale nie są to organy SN):
Kancelaria Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego
Biuro Studiów i Analiz Sądu Najwyższego
Izby Sądu Najwyższego
Cywilna (31 sędziów)
Karna (28 sędziów)
Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych (19 sędziów)
Wojskowa (9 sędziów)
Na dzień 31 grudnia 2015 w Sądzie Najwyższym orzekało 84 sędziów3. Liczbę stanowisk sędziowskich w Sądzie Najwyższym oraz liczbę Prezesów ustala Prezydent RP na wniosek Zgromadzenia Ogólnego Sędziów SN. Od 2015 liczba stanowisk sędziowskich w Sądzie Najwyższym wynosi 933.
Pracami każdej z izb kierują Prezesi Sądu Najwyższego, a izby dzielą się dalej na wydziały.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/S%C4%85d_Najwy%C5%BCszy_(Polska)
skrót: Dz. U.
Powoływanie się na źródło
Przy powoływaniu się na akty prawne opublikowane w Dzienniku Ustaw należy przytoczyć pełną nazwę aktu prawnego wraz z datą jego uchwalenia, a następnie w nawiasie podać miejsce publikacji w następujący sposób:
skrót: Dz. U.
jeżeli akt prawny został opublikowany w innym roku, niż data jego uchwalenia należy podać również zwrot: ?z XXXX r.?
numer pod którym akt jest opublikowany: ?Nr XXX? (niestosowany w odniesieniu do aktów wydawanych od 2012 r.)
pozycję pod którą akt jest opublikowany: ?poz. XXXX?
dodatek ?z późn. zm.? (w praktyce czasem jako ?ze zm.?), jeżeli w dacie cytowania obowiązuje wersja aktu zmieniona w stosunku do wersji opublikowanej w cytowanym źródle
jeżeli akt jest objęty tekstem jednolitym, należy podać adres publikacyjny obwieszczenia zawierającego tekst jednolity: ?Dz. U. z XXXX r. Nr XX, poz. XXX? (zgodnie z zasadami techniki prawodawczej nie powinien, ale w praktyce bywa poprzedzany słowami: ?tekst jednolity? albo skrótami: ?tekst jedn.? lub ?t.j.?, np. ?tekst jednolity: Dz. U. z XXXX r. Nr XX, poz. XXX?)
Przykładowy zapis aktu prawnego wraz ze wskazaniem źródła:
ustawa z dnia 15 września 2000 r. ? Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.)
ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 1774, z późn. zm.)
ustawa z dnia 13 stycznia 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 118)
W praktyce prawniczej stosuje się prostszy zapis, np. Dz.U.2004.261.2603.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dziennik_Ustaw